ارزیابی و مقایسه عوارض وتمامیت فیستول شریانی- وریدی باگرافت گورتکس ۶ و ۸ میلی متری در اندام فوقانی و مقایسه آن ها با گرافت گورتکس ۸ میلی متری اندام تحتانی در یک سال اول پس از عمل

پیش زمینه و هدف: این مطالعه با هدف ارزیابی و مقایسه عوارض و تمامیت فیستول شریانی- وریدی با گرافت گورتکس 6 و 8 میلی متری در اندام فوقانی و مقایسه آن ها با گرافت گورتکس 8 میلی متری اندام تحتانی در یک سال اول پس از عمل در بیماران دیالیزی که تحت تعبیه فیستول شریانی – وریدی با گورتکس قرار می گرفتند و امکان تعبیه فیستول به روش طبیعی در آن ها موجود نمی باشد انجام گرفت. مواد و روش کار: این مطالعه به صورت پیگیری در 65 مورد از بیماران دیالیزی مراجعه کننده به بخش جراحی بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه که تحت تعبیه فیستول شریانی – وریدی با گورتکس قرار می گرفتند انجام گرفت. با توجه به این که بنا بر وضعیت بیمار و با در نظر گرفتن بهترین اقدام برای وی، اندازه گرافت و اندام مناسب تعیین می شد، امکان تصادفی سازی افراد در گروه ها وجود نداشت. لذا موارد استفاده از گور تکس 6 میلی متری 32 (2/49) نفر و موارد استفاده از گور تکس 8 میلی متری 33 ( 8/50) نفر بودند. تعبیه فیستول شریانی وریدی با گورتکس در اندام فوقانی 48 (8/73 درصد) مورد و در اندام تحتانی 17 (2/26 درصد) مورد بودند. پس از جمع آوری تمامی اطلاعات، داده ها با نرم افزار spss تحت تحلیل قرار گرفت. یافته ها: با توجه به نتایج این مطالعه اختلاف معنی داری در تمامیت یک ساله و عوارض بین اندازه گرافت ها و یا محل کار گذاشتن آن ها مشاهده نشد.بحث و نتیجه گیری: در کار گذاشتن گرافت می توان بیشتر به وضعیت بالینی بیمار و وضعیت عروق وی و در انتخاب اندازه و محل کارگذاری گرافت، بر اساس آنچه که به صلاح بیمار می باشد تصمیم گیری نمود. اگرچه باید به این نکته نیز توجه داشت که حجم نمونه مورد مطالعه ما و دوره پیگیری آن ها کم بوده است و بایستی این توصیه ها با احتیاط به کار رود و لازم است برای اطمینان مطالعات بیشتری در این زمینه صورت گیرد.